نجوا
خطوط دستهایت مبهمند می خواهم فال بگیرم کولی پیر هم نتوانسته گره انگشتانت را بخواند صاف بایست بین دو راهی آیینه و تاریکی مانده ای می خواهی بپیچی به سمت خورشید اما، باز هم که کج شدی ا هلال زیر شستت هم که دنباله ندارد، به تعبیری: عشقت می رود
نوشته شده در چهارشنبه 86/11/10ساعت
8:41 صبح توسط کوثر شهنی نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
About
کوثر شهنی
خبرنگاری به رنگ "آبی" هستم. برای بیان ناگفته هایم، قلم، تنها وسیله ارتباطی من است، ولی هنگامی که آن را در دست می گیرم، افکار و کلامم همچون دو آدمی که می خواهند با هم از دری عبور کنند، گاهی با یکدیگر برخورد می کنند و در آستانه درب می مانند، اما هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند مرا از بیان کلامم بازدارد.با حرف زدن، کلامم این امکان را می یابد تا حد کافی به ملایمت و یا به جنون برسد.
خبرنگاری به رنگ "آبی" هستم. برای بیان ناگفته هایم، قلم، تنها وسیله ارتباطی من است، ولی هنگامی که آن را در دست می گیرم، افکار و کلامم همچون دو آدمی که می خواهند با هم از دری عبور کنند، گاهی با یکدیگر برخورد می کنند و در آستانه درب می مانند، اما هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند مرا از بیان کلامم بازدارد.با حرف زدن، کلامم این امکان را می یابد تا حد کافی به ملایمت و یا به جنون برسد.
